Şehrin simgesi bazen dağ, taş ya da bir yiyecek değil; bir insan olur. Fotoğrafta gördüğünüz ayakkabı boyacısı Şamlı Dayı’da onlardan biri… Bizim konuşma şansımız olmadı ama konuşanların aktardığına göre hikayesi biraz hüzünlü. Aslen Balkan göçmeni ancak hayat koşulları onu Şam’a oradan da Osmaniye’ye savurmuş. Sohbet esnasında ise dilinden “Enişte” hitabını pek düşürmezmiş. Eşini ve evini çok sever, çocuklarını da ayakkabı boyacılığı yaparak okutmuş. Eşinin vefatından sonra o da pek duramamış bu diyarlarda ve göçüp gitmiş. Aranızda hatırlayanınız var mı?
Yorum Yazın